اخلاص عجیب!
مرحوم میرزا محمد علی اردوبادی (م1380ق)آدم عجیبی بود. تقریباً در این پنجاه سال اخیر در نجف هر کتاب قابل توجهی منتشر می‌شد، ایشان در آن دخالت داشت. چون ادیب درجه اول بود، کتب را به او می‌دادند و او شرط می کرد که ابداً اسم من در کار نباشد. از این رو، همه با تمام میل می پذیرفتند.
آسید عبدالعزیز طباطبایی می‌گفت: در «اصل‌الشیعه» که کتاب کوچکی از کاشف الغطاء است، هفت تا غلط ادبی پیدا کردند، با این‌که کاشف الغطاء ادیب عرب است. ولی در یازده جلد کتاب «الغدیر» یک غلط ادبی وجود ندارد؛ چون صاحب الغدیر اینها را برای مرحوم اردوبادی خوانده و او اصلاح کرده است، حتی آن موقع که آقای امینی در مرض وفاتش مستلقی بود، برای مرحوم اردوبادی می خواند و او هم اصلاح می‌کرد. خلاصه این جور آدم مخلصی بود.
