خاندان معظّم له

خاندان معظّم له

پدر معظّم له حضرت آیت الله العظمی حاج سید احمد حسینی زنجانی فقیهی بزرگ و پارسایی متخلّق به اخلاق الهی بودند و بر ابواب مختلف فقه احاطه و اشراف کامل داشتند و این امر، اعجاب بزرگانی چون آیت الله العظمی اراکی ( قدس سره) را برانگیخته بود.

تقوای الهی، روح یقین و توکّل، شکر خالق و مخلوق، احترام به افراد، نظم و سلیقه در امور، زهد و عبادت بسیار همراه با گریز از مقدّس مآبی، روشن بینی فکری و تأکید بر حیات اجتماعی دین و عشق زائد الوصف به خاندان رسالت «صلوات الله علیهم اجمعین» از خصائص ارزنده آن عالم وارسته بود.

ایشان پس از ده ها سال خدمت در عرصه تدریس و تألیف و قضای حوائج مؤمنین با به جای گذاشتن حدود 60 کتاب و رساله در دانش های مختلف دینی در روز 29 رمضان سال 1393 ه ق، در سن 85 سالگی دار فانی را وداع گفت.

مرحوم آیت الله العظمی سیّد احمد زنجانی(قدّس سره) صبح و مغرب و عشاء در حرم حضرت معصومه و ظهر در مدرسه فیضیّه امامت جماعت را بر عهده داشتند و با توجّه به مقبولّیت عمومی و اشتهار ایشان به تقوا و پرهیزگاری، فضلاء و علماء و اساتید بسیاری در نماز جماعت ایشان حاضر می شدند. در سالهای پایانی حیاتشان، وقتی از انجام این مهم ّ، ناتوان گردیدند، آیت الله العظمی حاج سیّد موسی شبیری زنجانی (مد ظلّه العالی) را به عنوان جانشین خود انتخاب کردند.

جدّ پدری معظّمٌ له مرحوم سیّد عنایت الله (م 1343) و جدّ مادری ایشان مرحوم آقا میرعلی نقی(م 1367) «رحمة الله علیهما» از علمای زنجان و مشهور به فضل و درستکاری بودند.

دایی معظّمٌ له آیت الله سیّد محمد ولایی(م 1387) « رحمة الله علیه» که عالمی جامع و فقیه بودند در سال 1352 به دریافت اجازه اجتهاد از آیت الله العظمی سیّد محمّد حجت «قدّس سرّه» (م 1372) نائل گردید. این اجازه، ارزش علمی ویژه ای داشت؛ زیرا مرحوم آیت الله حجّت «قدس سره» به آسانی اجازه اجتهاد صادر نمی کرد و در این جهت با احتیاط بسیار، عمل می­نمود، لذا نقل شده است که وقتی این اجازه، بر مرحوم آیت الله العظمی خویی «قدس سره» عرضه شد، آن را بسیار با ارزش و مهمّ ارزیابی کردند.