در راه بندگی
در راه بندگی
«لَهُمْ دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحْلِ»
پارسایی، روی گردانی از مادیات و پرداختن به ملکات عالی و کوشش در راه بندگی خداست و یاران امام حسین علیه السلام این گونه بودند. مراتب زهد و عبادت آنان در تاریخ آمده است و ما در اینجا به ذکر چند نمونه اکتفاء می کنیم:
1.سعید بن عبد الله الحنفی: «کان من وجوه الشیعه بالکوفه و ذوی الشجاعه والعباده فیهم»
2.کنانه بن عتیق التغلبی: «کان بطلا من ابطلال الکوفه و عابدا من عبادها و قارئا من قرائها»
3.سوید بن عمرو الخثعمی: «کان شیخا شریفا عابدا کثیر الصلوه و کان شجاعا مجربا فی الحروب»
4.نافع بن هلال الجملی: «کان سیدا شریفا سریا شجاعا و کان قارئا کاتبا من حمله الحدیث …»
5.عابس بن ابی شیب الشاکری: «کان بین رجال الشیعه رئیسا شجاعا خطیبا ناسکا متهجدا»
6.حنظله بن اسد الشبامی: «کان ..وجها من وجوه الشیعه، ذالسن و فصاحه شجاعا قارئا»
7.بریر بن خضیر الهمدانی: «کان ….شیخا تابعیا ناسکا قارئا للقرآن، من شیوخ القراء …»
8.مسلم بن عوسجه الاسدی: «کان …رجلا شریفا سریا عابدا متنسکا»(ابصار العین ص 125)
پس عبادات آنان به شب عاشورا اختصاص نداشته بلکه این عاشقانِ عبادت، می خواستند در آن شب با نماز، قرآن و دعا وداع کنند.
مرحوم سید می گوید:
«بَاتَ الْحُسَيْنُ وَ أَصْحَابُهُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ وَ لَهُمْ دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحْلِ مَا بَيْنَ رَاكِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ قَائِمٍ وَ قَاعِد.»
حسین علیه السلام و اصحاب او شب را به صبح رساندند در حالتی که زمزمه قرائت قرآن و مناجات و نماز آنها چون زمزمه زنبوران عسل بود.»(لهوف ص 94، بحار الانوار ج 44ص 394)
همچنین در توصیف اصحاب سید الشهداء علیه السلام چنین می خوانیم:
شخصی خدمت امام صادق علیه السلام رسید و عرض کرد مرا از احوال اصحاب حسین علیه السلام و اقدام آنها بر مرگ آگاه کن. امام علیه السلام فرمود:
«إِنَّهُمْ كُشِفَ لَهُمُ الْغِطَاءُ حَتَّى رَأَوْا مَنَازِلَهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ فَكَانَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ يُقْدِمُ عَلَى الْقَتْلِ لِيُبَادِرَ إِلَى حَوْرَاءَ يُعَانِقُهَا وَ إِلَى مَكَانِهِ مِنَ الْجَنَّة.»(بحار الانوار ج 44 ص 297)
از این روایت استفاده می شود که پرده از جلو دیدگان تمام یاران آن حضرت برداشته شده و همه آنها موفق به دیدن منازل بهشتی شده اند.
همچنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره آنان فرمود: «لایجدون الم مس الحدید) یعنی یاران امام علیه السلام درد و ناراحتی ضربت شمشیر را حس نمی کردند. (بحار الانوار ج 45 ص 80)
از طرف دیگر امام حسین علیه السلام برای آنان طلب رحمت کرد و فرمود: «قوموا رحمکم الله» در زیارت آن شهدا چنین می خوانیم:
«ِطَافَتْ عَلَيْكُمْ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ بَلَغْتُمْ بِهَا شَرَفَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ» (کامل الزیارات ص 243) در زیارت دیگری می خوانیم: «ْأَنْتُمْ خَاصَّةُ اللَّهِ اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَنْتُمُ الشُّهَدَاءُ وَ أَنْتُمُ السُّعَدَاء.» (همان ص 242)
همچنین امام حسین علیه السلام آن بزرگ مردان را مصداق این آیه کریمه می داند «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ- فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ.»
چنانچه در مشایعت جنازه مسلم بن عوسجه و هنگامی که خبر شهادت قیس بن مسهر صیداوی به آن حضرت رسید، این آیه را تلاوت فرمود. (ابصارالعین ص 66)
برهمین اساس می توان چنین گفت که اکنون که حقائق تاریخ اقوام و ملل جهان تا حد زیادی آشکار شده است با تکیه بر آنها می توان گفت که در هیچ زمانی و مکانی و در هیچ ملتی هرگز مردانی به عظمت اصحاب امام حسین علیه السلام سراغ نداریم و حد تام آنان را حضرت در شب عاشورا بیان فرمود و تصریح به بی مانندی آنها کرد، آنجا که فرمود:
«فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي.»
منابع: بحار الانوار،ثارالله، کامل الزیارات، ابصار العین
