پیروز میدان
پیروز میدان
«من تخلف عنی لم یبلغ الفتح»
در کتاب ارزشمند بصائر الدرجات چنین آمده است :
«حَدَّثَنَا أَيُّوبُ بْنُ نُوحٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ مَرْوَانَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ حَمْزَةَ بْنِ حُمْرَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ذَكَرْنَا خُرُوجَ الْحُسَيْنِ وَ تَخَلُّفَ ابْنِ الْحَنَفِيَّة عَنْهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ يَا حَمْزَةُ إِنِّي سَأُحَدِّثُكَ فِي هَذَا الْحَدِيثِ وَ لَا تَسْأَلْ عَنْهُ بَعْدَ مَجْلِسِنَا هَذَا إِنَّ الْحُسَيْنَ لَمَّا فَصَلَ مُتَوَجِّهاً دَعَا بِقِرْطَاسٍ وَ كَتَبَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ مِنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ إِلَى بَنِي هَاشِمٍ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ مَنْ ألحق [لَحِقَ] بِي مِنْكُمْ اسْتُشْهِدَ مَعِي وَ مَنْ تَخَلَّفَ لَمْ يَبْلُغِ الْفَتْحَ وَ السَّلَامُ.. (بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، ج1، ص: 482)
عبیدالله حرّ جعفی که به دعوت امام حسین علیه السلام لبیک نگفت، پس از حادثه کربلا سخت پشیمان شد، و خود را به آرامگاه شهیدان رسانید و برای آنان طلب آمرزش کرد. او اشعاری دارد که نشانگر پشیمانی و ندامت اوست:
فیا لک حسرة مادمتُ حیّاً تردد بین حلقی و التراقی
حسینٌ حین یطلب بذل نصری علی هل الضلالة و الشقاق
لقد فار الأولی نصروا حسیناً و خاب الأخرون ذوالنفاق
وی کسانی را که در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند، رستگار و پیروز و دیگران را شکست خورده معرفی می کند. به نظر می رسد کلام او برگرفته از فرمایش امام علیه السلام در نامه به بنی هاشم است که فرمود: هر کس به من ملحق شود به شهادت خواهد رسید و هر کس از من جدا شود به پیروزی نخواهد رسید.
آری، شهادت حسین علیه السلام و یارانش پیروزی بود زیرا از نظر معنوی «عند ربهم یرزقون» بودند و آثار پیروزی ظاهری هم بلافاصله بعد از شهادت آشکار شد که طلیعه فتح منفور شدن امویان بود. چنانکه عقیله کبری علیها السلام فرمود: ننگ وعاری شما را گرفت که برای ابدیت نمی توانید آن را شستشو دهید و از خود دور کنید و امام علیه السلام در روز عاشورا متمثل به این شعر شد که :
فان نهزم فهزامون قدما و ان نهزم فغیر مهزمینا
اگر دشمن را شکست دادیم این کار همیشگی ما بوده و چنانچه در ظاهر شکست خوردیم، در همان حال پیروزی واقعی از آن ماست.
منبع: ثارالله خون حسین در رگ های حسین علیه السلام.عندلیب همدانی.ص
