گزیده الکلام…؛قوّت دیانت

قوّت دیانت

خيلى اتّفاق افتاده كه توسّط خواب، كشف مطالب شده؛ چون عالم خواب هم يكى از طرق وصول به واقع است؛ امّا نه هر خواب و نه هر وقت، بلكه حسب آنچه كه خداوند مصلحت بداند.

آقاى حاج عبّاسقلى مهدوى قزوينى زنجانى كه فعلاً در قم مجاور است، نقل كرد كه حاج ابراهيم عطّار زنجانى وفات كرد. آقاى حاج ميرزا احمد زنجانى را وصىّ و مرا ناظر قرار داد و ما بعد از وضع مال الوصيّة، تركه او را بين سه نفر دختر و مادر آن ها تقسيم كرديم. روزى يكى از دخترهاى او در يك مجلس روضه خوانى، به حال پريشانى شوهرش رقّت كرده، گريه كرده بود. از قضا، همان دم، در آن مجلس خوابش ربوده بود [و] در خواب، پدر خود را ديده بود. پدرش از او پرسيده بود كه چرا اين قدر گريه مى‏كنى؟ گفته بود: شوهرم پريشان شده؛ من غير از اين سه دانگ عمارت، مالك چيزى نيستم. پس اگر آن را بفروشم، زندگانى بر من سخت مى‏شود. پدرش گفته بود: من براى تو پول يك عمارت زير فلان خم گذاشته‏ام، برو بردار. وى از خواب بيدار شده، همان دم خوابش را به مادرش گفته بود؛ مادرش تعبير مى‏نموده. دختر گفته بود: تعبير اين خواب، پيدا كردن خود پول است. پس به اصرار دختر رفته زير خم نگاه كرده، ديده بودند پنج كيسه پول است؛ در چهار كيسه‏اش، در هر يك، صد تومان نقره و در يكى، هشتاد و چند تومان. پس ما را خبر كردند، رفته، باز به ترتيب سابق پول را بين ورّاث تقسيم كرديم.

آن ها ديانتشان اقتضا كرده [که] تنها نخورده، حصّه ديگران را ردّ كرده‏اند. در عين حال كه نادار بودند و راه اين هم داشت كه گمان كنند [که] پدر اين وجه را به من داده؛ مع هذا، حصّه ديگران را داده[اند]. عمل به مقرّرات شرع، بسته به قوّت ديانت است؛ فرق بين دارا و نادار نيست.