أكلَتْنِي إذَن السِّباعُ حيّاً إنْ فارَقْتُك

أكلَتْنِي إذَن السِّباعُ حيّاً إنْ فارَقْتُك

در شب عاشورا وقتی به بشیر بن عمرو الحضرمی خبر دادند که فرزندش در سر حد ری اسیر شده است، او در پاسخ گفت: «عندالله احتبسه و نفسی»: این پیش آمد و آنچه را برای خودم اتفاق بیفتد به خداوند واگذار می کنم. یعنی پاداش من در این مصیبت با خداوند است با اینکه مایل نبودم من زنده باشم و او اسیر شود. امام به او فرمود: «رَحِمَكَ اللَّهُ أَنْتَ فِي حِلٍّ مِنْ بَيْعَتِي فَاعْمَلْ فِي فَكَاكِ ابْنِكَ فَقَالَ أَكَلَتْنِي السِّبَاعُ حَيّاً إِنْ فَارَقْتُكَ قَالَ فَأَعْطِ ابْنَكَ هَذِهِ الْأَثْوَابَ الْبُرُودَ يَسْتَعِينُ بِهَا فِي فِدَاءِ أَخِيهِ فَأَعْطَاهُ خَمْسَةَ أَثْوَابٍ قِيمَتُهَا أَلْفُ دِينَار»

رحمت خدا بر تو باد! من بیعت را از تو برداشتم. برو برای آزادی فرزندت اقدام کن.» بشیر عرض کرد: درندگان بیابان مرا زنده زنده بخورند اگر از تو جدا شوم.

امام علیه السلام فرمود: حال که نمی روی این لباس ها را به فرزند دیگرت بده تا در رهایی برادرش از آنها استفاده کند. سپس امام علیه السلام پنج قطعه لباس به ارزش هزار دینار به وی عطا فرمود.»

جادوا بأنفسهم فی حب سیدهم والجود بالنفس أقصی غایة الجود

نکات مهمی که از این ماجرا استفاده می شود، عبارتند از :

1.یگانگی رهبر و مردم: رهبر اسلامی هیچ گاه مشکلات ملت خود را از مشکلات خود جدا نمی داند بلکه پیش از آنکه در فکر علاج و پیدا کردن راه حل برای مشکلات خود باشد، در اندیشه مردم است .

2.توجه به مسائل عاطفی در عین دقت در امور اساسی و ریشه ای. عمل علیه السلام در این زمینه برای همه سرمشق بزرگی است.

3.«ایثار»؛ گذشتن از خود، مال و فرزند برای بقاء دین و امامت.

« السّلام على بِشرِ بن عُمَر الحَضْرميّ، شكَرَ اللهُ قولَك للحسين ـ وقد أذِنَ لك في الانصراف: أكلَتْني إذَنِ السِّباعُ حيّاً إنْ فارَقْتُك وأسألُ عنك الرُّكْبان، وأخْذُلُك مع قلّةِ الأعوان، لا يكونُ هذا أبداً !»

منبع:بجار الانوار.ج 44 ص 394/لهوف.ص 93/مقرم ص 260.