با جاری فرات (ششم محرم)

اقامه عزاء و ماتم

سنت تکوینیِ الهی و قرآنی و نبوی (1)

امام محمد باقر علیه السلام :

مَا بَكَتِ السَّمَاءُ عَلَى أَحَدٍ بَعْدَ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا إِلَّا عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَإِنَّهَا بَكَتْ عَلَيْهِ أَرْبَعِينَ يَوْماً‌

بعد از یحیی بن زکریا آسمان در مرگ کسی نگریست مگر در شهادت حسین بن علی ع که چهل روز در این مصیبت گریان بود .

(کامل الزیارات ص 90 )

مراجعه به قرآن و روایات این نکته را برای ما به خوبی روشن می کند که اقامه عزاء و ماتم برای اهل بیت علیه السلام به طور عام ، و برای سید الشهداء به طور خاص ، مطابق با سنت تکوینیِ الهی و سنت قرآنی و سنت نبوی می باشد .

اما این که مطابق با سنت تکوینی الهی است ، در سوره دخان ، آیه 29 چنین می خوانیم : «فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَالأَرْضُ» . که مطابق با ظاهر این آیه ، هنگام هلاکت قوم ظالم فرعون ، بکاء از آسمان و زمین نفی شده است . از سوی دیگر نفی

در این آیه ،بر اقتضاء و شانیت بکاء برای آسمان و زمین دلالت دارد . در غیر این صورت نفی بکاء در هلاکت قوم ظالم فوعون ، معنای محصلی نخواهد داشت .

این در حالیست در که در مصادر متعدد عامه[1] و خاصه ، روایات متعددی ، دلالت بر این سنت تکوینی الهی نسبت به واقعه عاشوراء و شهادت امام حسین علیه السلام دارد . مواردی همچون نزول باران خون از آسمان ،تغییر رنگ آن به مدت طولانی

،مشاهده خون بر روی دیوارها و زیر سنگ ها و صخره ها و … .

همچنین در منابع روایی شیعه نیز این نکته مشاهده می شود .

سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع فِي الرَّحَبَةِ وَ هُوَ يَتْلُو هَذِهِ الْآيَةَ- فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ وَ خَرَجَ عَلَيْهِ الْحُسَيْنُ مِنْ بَعْضِ أَبْوَابِ الْمَسْجِدِ فَقَالَ أَمَا إِنَّ هَذَا سَيُقْتَلُ وَ تَبْكِي عَلَيْهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ‌

(کامل الزیارات ص 88)

همچنین از امام باقر ع در این رابطه چنین می خوانیم :

امام محمد باقر علیه السلام :‏

مَا بَكَتِ السَّمَاءُ عَلَى أَحَدٍ بَعْدَ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا إِلَّا عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَإِنَّهَا بَكَتْ عَلَيْهِ أَرْبَعِينَ يَوْماً‌‏ (کامل الزیارات ص 90)

همچنین در این رابطه شواهد و نقل های متعددی از گوشه و کنار جهان وجود دارد که به نحوی موید این سنت تکوینی الهی می باشد .

در کتاب ( The Angle-Saxon Chronical) که در سال 1954 م چاپ شده نویسنده در ص 38 تا 40 اشاره به قضیه باران خون و …. در سال 685 میلادی ، مقارن با سال 61 هجری ، می کند . [2]

همچنین در عصر حاضر موارد متعددی از جریان خون از درخت یا سنگی معروف در منابع خبری ثبت و ضبط می باشد. [3]

روضه روز ششم :

مقاتل چنین نقل کردند که ابی عبدالله زره را ازتن بیرون آورد عبا به دوش انداخت. کلاه خود را برداشت عمامه به سر گذاشت. شمشیر را باز کرد اما چیزی زیر عبا گرفته ، بعضی ها خیال کردند قرآن است و می خواهد با مردم اتمام حجت کند. وقتی در

مقابل دشمن ایستاد ناگهان ببینند طفل شیر خواره از زیر عبا آورد و روی دست بلند کرد و جملاتی فرمود: الا ترون کیف یتلظّی عطشا.

آیا می بینید چگونه تلظی می کند؟ تلظی عرب به آن وقتی می گوید که ماهی را از آب می گیرند و در کنار ساحل می اندازند این ماهی آنقدرلب و دهان باز و بسته می کند تا از تشنگی جان می دهد. گویا ابی عبدالله فرمود: نگاه کنید ببینید طفل من

از تشنگی لب و دهان خود را باز و بسته می کند اگر به او آب ندهید جان می دهد! آیا جواب دادند؟ ناگهان سیدالشهدا ببیند فذبحه من الاذن الی الاذن و من الورید الی الورید ، گوش تا گوش علی پاره شد.

من در کنار آبّ روان منتظر به آب نا گه که تیر حرمله آمد به پیکرم.