خواب آية الله بهجت

خواب آية الله بهجت

آقاى بهجت به منزل مرحوم والد ما زياد مى ‏آمد و ايشان نيز به آقاى بهجت معتقد بود. آقاى بهجت مى ‏گفت: يك شب خواب ديدم آقاى حكيم مرحوم شده و حوزه يك هفته تعطيل است. از خواب بيدار شدم، گفتند كه آقاى زنجانى از دنيا رفته است.

شايد وجه تطبيق مرحوم والد با آقاى حكيم اين بود كه مرحوم والد غياباً به آقاى حكيم عقيده داشت. ايشان خصوصيات آقاى حكيم را شنيده بود و مى ‏گفت كه ايشان علاوه بر ملا بودن، آدم عاقل و مدبّرى است.

به عقيده ايشان علاوه بر ملا بودن يكى از شرايط مرجعيت عامّ، درك مصالح عمومى اسلام است و اين ويژگى در آقاى حكيم بود. شخصى از علماى درجه اول بود و مرحوم والد نيز او را درجه اول مى ‏دانست، ولى مى ‏فرمود كه او براى فلان منطقه خوب است، نه براى مرجعيت مسلمين؛ چون آدم فوق العاده ساده‏اى بود و اگر مصالح مسلمين در اختيار وى قرار مى‏ گرفت، چند روزه همه چيز را خراب مى ‏كرد. اگر كسى راجع به تقليد از وى، از مرحوم والد سؤال مى ‏كرد، مى‏ گفت: اشكال ندارد، ولى او را براى تقليد به اشخاص معرّفى نمى ‏كرد.