ذکاء و حافظه کم نظیر مرحوم آقای خویی

ذکاء و حافظه کم نظیر مرحوم آقای خویی

آقای خویی یک امتیازاتی دارند که گویا منحصر به ایشان است. اولاً ذکاء و سرعت انتقال ایشان که از ذکاءهای ممتاز است. آقای سید علی لواسانی می‌گفت: به آقای بهشتی گفتم شما که در جلسه‌ی استفتای آقای خویی شرکت می‌کنید، آیا استفاده هم می‌کنید یا نه؟ چون آقای بهشتی علماً و عملاً از اعلام مورد قبول نجف بود، که اگر ایشان رساله می‌نوشت، بعد از وفات آقای خویی بر بعضی از علماء دیگر مقدم بود، منتها رساله ننوشتند.

ایشان گفت: من از آن سرعت انتقال و ذکاء آقای خویی استفاده می کنم، هیچ مسأله‌ی مشکلی نیست الا اینکه ایشان یک تأمل مختصری می‌کند و حل می‌کند، در این جهت فوق‌العادگی دارد.

آقای خویی در حافظه نیز جزء نوادر حفظ بود. اینکه ایشان در سن بین ۹۰ تا ۱۰۰ سالگی در فکر حفظ قرآن باشد، این از امور خیلی نادر است. ما الان خیلی چیزها به کلی از یادمان می رود. مسائل یاد گرفته‌ی قدیم را ممکن است انسان یادش باشد، ولی چیزی که انسان بخواهد تازه یاد بگیرد خیلی مشکل است. صبح یاد می‌گیرد، عصر یادش می‌رود. آدم بخواهد حفظ قرآن بکند در این سن، این خیلی نادر است. از نظر حافظه از نوادر عصر بود، واقعه نادر بود.