الاثنين 07 جُمادى الآخرة 1446 - دوشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۳


زینب کبری؛ حامل ثقل امامت

الي أخته زينب بنت علي

زینب کبری «علیها السلام» و حمل ثقل امامت

یکی از مسلمات تاریخ اسلام «حمل ثقل عظیم امامت» از امام حسین علیه السلام به حضرت زینب علیهاالسلام و از ایشان به امام سجاد علیه السلام بوده که این خود حاکی از اوج عظمت حضرت زینب علیها السلام و به تعبیر مرحوم مامقانی دلالت بر عصمت آن بانوی بزرگوار می کند. از سوی دیگر نیابت خاص ایشان از امام سجاد علیه السلام در بیان احکام نیز گواه بر صدق و طهارت آن بانوی الهی است .

مرحوم مامقانی در این باره چنین می گوید : ‏

أقول: زينب، و ما زينب! و ما أدراك ما زينب!‏

هي عقيلة بني هاشم، و قد حازت من الصفات الحميدة ما لم يحزها بعد امّها أحد، حتّى حقّ أن يقال: هي ‏الصدّيقة الصغرى.

هي في الحجاب و العفاف فريدة، لم ير شخصها أحد من الرجال في زمان أبيها و أخويها إلى يوم الطفّ، و ‏هي في الصبر و الثبات و قوّة الإيمان و التقوى وحيدة، و في الفصاحة و البلاغة كأنّها تفرغ عن لسان أمير ‏المؤمنين عليه السّلام، كما لا يخفى على من أمعن النظر في خطبتها.‏

و لو قلنا بعصمتها لم يكن لأحد أن ينكر إن كان عارفا بأحوالها في الطفّ و ما بعده، كيف و لو لا ذلك لما ‏حمّلها الحسين عليه السّلام مقدارا من ثقل الإمامة أيّام مرض السجّاد عليه السّلام، و ما أوصى إليها بجملة من ‏وصاياه،

و لما أنابها السجّاد نيابة خاصّة في بيان الأحكام و جملة اخرى من آثار الولاية.‏

أ لاترى ما رواه الصدوق في «إكمال الدين» و الشيخ (ره) في كتاب «الغيبة» مسندا عن أحمد بن إبراهيم قال: ‏دخلت على حكيمة بنت محمّد بن عليّ أبي الحسن العسكري عليها السّلام في سنة اثنتين و ثمانين بعد ‏المائتين، فكلّمتها من وراء حجاب، و سألتها عن دينها، فسمّت لي من نأتمّ به، ثمّ قالت: فلان ابن الحسن؛

فقلت لها: جعلني اللّه فداك معاينة أو خبرا؟

فقالت: خبرا عن أبي محمّد عليه السّلام كتب به إلى امّه.‏

فقلت لها: فأين المولود؟ فقالت: مستور،

فقلت: إلى من تفزع الشيعة؟ فقالت: إلى الجدّة أمّ أبي محمّد

فقلت لها: أقتدي بمن في وصيّته إلى المرأة؟ فقالت:‏

اقتد بالحسين بن عليّ بن أبي طالب عليهما السّلام، إنّ الحسين بن عليّ عليهما السّلام أوصى إلى أخته زينب ‏بنت عليّ بن أبي طالب عليهم السّلام في الظاهر، و كان ما يخرج عن عليّ بن الحسين من علم ينسب إلى ‏زينب بنت عليّ عليهما السّلام تستّرا على عليّ بن الحسين عليهما السّلام … ‏( كمال الدين ص 501، الغيبه للطوسي ص 138)

ترجمه:

زینب و تو چه میدانی که زینب کیست؟

او عقیله بنی هاشم است و در حجاب و عفاف یگانه زمان خویش بود. در صبر و استقامت و ثبات ایمان بی ‏نظیر بود. در فصاحت و شیوایی کلام چون پدر خویش بود. و اگر ما قائل به عصمت ایشان شویم و این ‏نکته براساس آنچه که در واقعه عاشورا به وقع پیوست قابل اثبات است. هنگامی که امام حسین علیه السلام ‏ثقل امامت را بر عهده حضرت زینب گذاشته تا جان امام سجاد علیه السلام از خطرات مصون بماند. چنانچه ‏ایشان به نیابت خاص از امام سجاد علیه السلام به تبیین احکام الهی نیز می پرداخت.‏ همچنین مرحوم شیخ صدوق در کتاب «اکمال الدین» و شیخ طوسى در «غیبت» به صورت مسند از احمد ‏بن ابراهیم روایت مى‏کنند که گفت: در سال ۲۸۲ بر حکیمه دختر حضرت جواد الائمه امام محمّد تقى (علیه السلام) ‏وارد شدم و از پس پرده با او صحبت کرده، از دین و آیین او پرسیدم و او نام امام خود را برده، گفت: فلانى ‏پسر حسن. به او عرض کردم: فدایت شوم آیا آن حضرت را به چشم خود دیده‏اید یا این که از روى اخبار و ‏آثار مى‏گویید؟ گفت: از روى روایتى که از حضرت عسکرى (علیه السلام) به مادرش نوشته شده است. گفتم: آن مولود ‏کجا است؟ گفت: پنهان است. گفتم: پس شیعه چه کنند و نزد چه کسى مشکلات خود را بازگو نمایند؟ گفت: ‏به جدّه، مادر حضرت عسکرى. گفتم: آیا به کسى اقتدا کنم که زنى وصایت او را بر عهده دارد؟ گفت: به ‏حسین بن على (علیه السلام) اقتدا کن که در ظاهر به خواهرش زینب (علیها السلام) وصیت کرد و هر گونه دانشى که از ‏حضرت سجّاد (علیه السلام) بروز مى‏کرد به حضرت زینب (علیها السلام) نسبت داده مى‏شد تا بدین گونه جان حضرت سجّاد ‏‏(علیه السلام) محفوظ بماند. از عظمت آن بانوی بزرگوار می باشد. ‏.( تنقيح المقال: 3/ 79)‏