سعی در قضای حوائج مردم
سعی در قضای حوائج مردم
یکی از علت‌های نفوذ مردمی حاج میرزا جواد آقا مجتهد این بود که در قضای حوائج مردم بی‌اختیار بود و بر خود لازم می‌دانست به هر قیمتی کار مردم را درست کند.
ویژگی دیگر وی این بود که در بذل و بخشش نمونه بود. عوائد ملکی حاج میرزا جواد آقا در سال حدود صدهزار تومان بود. در آن تاریخ (زمان ناصرالدین شاه) این مبلغ معادل یک سی‌ام بودجه کل کشور بود، چون من از نو ناصرالدین شاه معیرالممالک شنیدم: تمام بودجه کشور در آن زمان شش کرور یعنی سه میلیون تومان بود. مرحوم آقای مجتهدی می‌گفت: حاج میرزا جواد آقا با آن عوائد ملکی در آخر سال مقروض بود، از بس که برای مردم خرج می‌کرد.
برای نمونه دربارة سعی او برای حل مشکلات مردم نقل می‌کنند: شیعه‌ای در روسیه محکوم به اعدام شده بود. حاج میرزا جوادآقا برای استخلاص وی به امپراتور روسیه تلگراف کرد. آنها نیز به حاج میرزا جواد آقا احترام می‌گذاشتند.[1]
دربارة محبوبیت و اقتدار وی در تبریز از آقای مجتهدی شنیدم: سی سال بعد از وفات حاج میرزا جواد، وقتی همسرش از دنیا رفت، تمام تبریز مثل روز عاشورا تعطیل شد!
[1] کسروی در تاریخ مشروطه ایران (ص۱۳۰) نوشته است:
«جوانی از تبریز به قفقاز رفته و در آنجا کار می‌کرده و چنین رو داده که کسی را کشته و یا گناه دیگری نزدیک به آن کرده، این بوده که او را گفته و به سیبریا فرستاده بوده‌اند. مادر جوان به حاجی میرزا جواد پناهیده و ازو رهایی پسرش را می‌خواهد. حاجی میرزا جواد تلگرافی به امپراتور روس فرستاده رهایی آن جوان را درخواست می‌نماید (و دانسته نیست این به رهنمایی که بوده) و پس از چند روز پاسخ می‌رسد که امپراتور درخواست او را پذیرفت و دستور داد که جوان را از سیبریا خواسته روانه ایرانش گردانند و به مادرش برسانند».
