شیخ محمد تقی بجنوردی
شیخ محمد تقی بجنوردی
در میان اوراق مرحوم والد ترجمه مختصری از مرحوم شیخ محمد تقی بجنوردی دیدم به خط مرحوم میرزا علی اکبر نوقانی[1] به این شرح:
بسم الله الرحمن الرحیم
مرحوم مغفور خلد آشیان فردوس وساده، حجة الإسلام و المسلمین، الزاهد العابد الورع التقي النقي الحاج شیخ محمدتقي البجنوردي (أعلی الله مقامه و رفع في الخلد أعلامه).
عمر شریفش هشتاد و چهار سال بوده، از شاگردان مرحوم حجة الإسلام و المسلمین الشیخ محمد حسن صاحب جواهر الکلام (قدس سره) بوده و در سنة یکهزار و سیصد و سیزده هجری در ماه صفر الخیر رحلت فرموده. در اوایل ورود به مشهد مقدّس منزوی بوده و به اصرار مرحوم حجة الإسلام حاج میرزا نصر الله مجتهد (طاب ثراه) به نماز جماعت و امامت قیام فرموده. آنچه در شهر مشهد مقدس از شعائر دینیه در وفیات ائمّه هدی علیهم السلام و عزاداری و امر به معروف و نهی از منکر دائر بوده و هست تمام به برکات وجود آن مرد بزرگ بوده. از تاریخ فوت او تاکنون رئیس روحانی به آن اقتدار و عظمت در خراسان نبوده. در روز رحلت آن مرحوم که من طفل بودم به خاطر دارم که تمام شهر عطیل و جمیع طبقات با اشک‌های جاری جنازه آن فقید را تشییع می‌نمودند. (حشره الله مع رسوله و الأئمّة الطاهرین).
حرّره الأحقر: علی اکبر النوقاني (عفي عنه)
[1] مرحوم میرزا علی اکبر نوقانی خیلی شیرین و اهل ذوق بود. وی نقل می‌کرد: شخصی به نام «بدایع نگار لاهوتی» از اعضای آستان حضرت رضا علیه السلام مجلّه‌ای به نام الکمال منتشر می‌کرد. چون در ایران مرسوم نیست که مجلّات را با «ال» نام‌گذاری کنند، شاعری نام‌گذاری بدایع نگار را این‌چنین مسخره کرده بود:
اَلْبَدایع نگار را دیدم
پشت اَلْمِیز اَلْإداره خویش
اَلْقَلم را گرفته بر اَلْدست
اَلْدواتی نهاده در اَلْپیش
پی اَلْمُشتری همی‌گردید
همچو اَلْگرگ در پی اَلْمیش
مرحوم والد نیز کتابش را «الکلام یجر الکلام» نام گذاشت ولی چون اسم کتاب عربی است و مرادش همان مثل معروف «الکلام یجرّ الکلام» است، قهراً باید با «ال» باشد.
(۲۵/۳/۱۳۸۷ ش)
