علمای شیعه همواره برای همبستگی و الفت بین مسلمانان تلاش کرده اند
آیت الله العظمی شبیری زنجانی در دیدار با قائم مقام تولیت حرم سامرا:
علمای شیعه همواره برای همبستگی و الفت بین مسلمانان تلاش کرده اند
آیت الله العظمی شبیری زنجانی با تأکید بر مظلومیت امامین عسکریین علیهماالسلام، خدمت در حرم این دو امام بزرگوار را «سعادت» خوانده و خاطرنشان کردند: امیدواریم شیعیان و اهل تسنن عراق در کنار هم بتوانند امنیت را در همه این کشور برقرار کنند.
مرجع عالی قدر تشیع شب گذشته (دوشنبه23/12/95) در دیدار با قائم مقام تولیت حرم امامین عسکریین علیهماالسلام، به بیان سیره علمای شیعه برای ایجاد الفت میان شیعه و سنی و جلوگیری از اختلاف و تفرقه بین مسلمانان پرداختند و فرمودند: علمای بزرگ و تأثیرگذار شیعه در طول تاریخ، همواره تلاش کرده اند تا احترام اهل تسنن را حفظ کنند.
معظم له در تایید سخنان خود به بیان نمونه هایی از این تلاش ها پرداختند و افزودند: یکی از آقایان اخوان مرعشی نقل می کرد که مرحوم میرزای شیرازی برای حکم به اول ماه از شیعیان استفسار کرد آیا کسی ماه را دیده است یا نه؟ به ایشان گفتند نه اما یک نفر سنّی مدعی است که ماه را دیده است. میرزا می گوید به آن سنی بگویید بیاید. از او می پرسد ماه را دیده ای؟ جواب می دهد آری. میرزا حکم می کند که فردا اول ماه است. همه تعجب می کنند که چرا با شهادت یک نفر از عامه، حکم به اول ماه شده درحالی که اگر قرار بود شیعه شهادت دهد شاید می گفت دو نفر باید شهادت دهند.
از ایشان علت را می پرسند. می فرماید از پله های منزل که بالا می رفتم خودم ماه را دیدم ولی می خواستم از آن ها دلجویی کنم و احترام آنان را حفظ کنم.
آیت الله العظمی شبیری زنجانی ادامه دادند: از مرحوم آیت الله حائری موسس حوزه قم داستان دیگری درباره کیاست میرزا نقل شده است. میرزای شیرازی در اواخر عمر عظمت زیادی پیدا کرده بود. مشاغل او و سن او زیاد شده و لذا برای او مشکل شده بود که بتواند در دسترس مردم باشد و ایشان از این راضی نبودند و بنابراین چند روزی را برای پاسخگویی و ملاقات عمومی مشخص کرده بود. دریکی از این دیدار ها می بینند که میرزا فقط به یک نقطه خیره شده و به هیچ کسی توجه ندارد. درحالی که از خصوصیات میرزا این بوده که با هرکسی روبرو می شد، چنان با او گرم برخورد می کرد و از خانواده و دوستان فرد سراغ می گرفت که آن شخص گمان می کرد میرزا فقط با او رفیق است.
در این دیدار شخصی به زیارت میرزا می آید. میرزا از او می پرسد اهل کجایی؟ می گوید اهل کربلا. می گوید برای زیارت به سامرا آمده ای یا برای تحصیل؟ می گوید برای تحصیل آمده ام. میرزا می گوید همین الان به کربلا بروید و ما هم دستور می دهیم همان شهریه ای را که به طلاب سامرا می دهند به شما هم بدهند. به خادمش می گوید این طلبه را با وسیله به کربلا بفرستد.
میرزا دائماً می پرسد که آیا خادم آمده است یا نه؟ خادم می آید و از او می پرسد که آیا آن طلبه رفت یا نه؟ می گوید بلی. می پرسد خودت او را سوار بر قطار کردی؟ جواب می دهد بلی. می گوید دیدی که قطار حرکت کرد؟ می گوید بلی.
از میرزا می پرسند که جریان چه بود؟
میرزا می گوید من از قیافه این شخص فهمیدم که او برای ما مشکل درست می کند و زحمتی را که برای ایجاد آرامش در سامرا و ایجاد الفت با اهل تسنن کشیده ایم همه را از بین می برد لذا خواستم از سکونتش در سامرا ممانعت کنم.
معظم له در پایان این دیدار خدمت گزاری به آستان مقدس حضرات معصومین علیهم السلام را سعادت و توفیقی بزرگ دانستند و برای همه کسانی که در راستای خدمت به دین و نشر معارف اهل بیت علیهم السلام تلاش می کنند دعا کردند.