قول به حجیت ظن مطلق

قول به حجیت ظن مطلق

سید حسن صدر اجازه مفصّلی برای شیخ آقابزرگ نوشته که خودش کتاب مستقلّی است.[1] در آن اجازه از سید صدر الدین – جد آقای سید صدر الدین صدر – نقل می‌کند که در سال 1205 وحید بر حجّیت ظنّ مطلق مصرّ بود. وحید، سید مجاهد و میرزای قمی قائل به حجّیت ظن مطلق بودند.[2]

وقتی زمان می‌گذرد، انسان خیال می‌کند که قول به ظنّ مطلق قول شاذّی است در حالی که در آن زمان قول مشهوری بود و بزرگانی به آن قائل بودند.