كرامتى از سيد عبدالله جزائرى

كرامتى از سيد عبدالله جزائرى

يكى از مطالبى كه از مرحوم حاج ميرزا فخرالدين جزايرى شنيدم، اين بود كه نادر شاه در جلسه ‏اى مسأله تقريب را به همان صورتى كه خودش قائل بود، مطرح كرد. صدر الصدور مخالفت كرد. نادر دستور داد كه در همانجا او را خفه كنند! اين جلسه سپرى شد و جلسه دومى تشكيل شد.

در اين جلسه سيد عبدالله جزايرى، فرزند سيد نورالدين پسر سيد نعمة الله جزايرى (محّدث معروف)، حاضر بود. مى‏گفتند كه سيد عبدالله بر جدّش ترجيح داشت و او را شيخ بهايى عصر مى‏ گفتند. او آدم فوق العاده ‏اى بود.

در آن جلسه نادر مسأله تقريب را مطرح كرد. سيد عبدالله مخالفت كرد. نادر گفت: مگر قضيه صدر الصدور به گوش ما نرسيده است؟ سيد عبدالله گفت: من صدر الصدور نيستم. اگر تعقيب كنى، به زمين امر مى ‏كنم كه تو راببلعد! وقتى سيد عبدالله اين جمله را مى ‏گويد، نادر وحشت مى ‏كند و ميرزا مهدى خان، منشى نادر، به نادر مى‏گويد: «آقا، اينها اجاق ‏اند (يعنى مستجاب الدعوه ‏اند) و…». نادر كوتاه آمد و ظاهراً به سيد عبدالله هم خلعت مى ‏داد.

همين كه سيد عبدالله جرأت كرد در مقابل نادرشاه چنين جمله‏ اى برزبان بياورد، كرامت بود؛ ولو هيچ كارى از دستش بر نيايد.