پاسبان حریم ولایت

پاسبان حریم ولایت

[به مناسبت هجدهم صفرالمظفر سالروز وفات علامه میرحامد حسین هندی نیشابوری “قدّس سرّه” صاحب کتاب «عبقات الأنوار»(م1306ق)]

نقل كرده‏اند كه يك وقت ميرحامد حسين مطّلع مى‏شود كه در مدينه در كتابخانه يكى از علماى اهل سنّت نسخه منحصر به فرد كتابى كه مورد احتياج ايشان بود، موجود است.

ايشان با اصحاب و مريدهايش به مكّه مى‏رود و پس از انجام مناسك به آنها مى‏گويد كه شما مراجعت كنيد؛ من بايد مدّتى اينجا بمانم. ايشان نزد آن عالم سنّى مى‏رود و نوكر او مى‏شود و به او مى‏گويد كه چون من ناراحتى دارم، براى محفوظ ماندن از شرور لازم است كه در جايى كه قرآن و كتاب قرار دارد، بخوابم. لذا توافق مى‏كنند كه ايشان در كتابخانه بخوابد.

در تمام آن مدت ميرحامد حسين در نهايت تقيّه رفتار و در حدّ اعلى براى آن عالم سنّى نوكرى مى‏كرد؛ به گونه‏اى كه حتى به بچّه آن عالم رسيدگى و او را بغل مى‏كرد و از اين قبيل كارها كه افراد محترم حاضر به آن نمى‏شوند، منتها وقتى ايشان شبها براى استراحت به كتابخانه مى‏رفت، آن كتاب را كه مفصّل هم بوده، جزء جزء استنساخ مى‏كرد. نجّار شيعه‏اى در مدينه بود، او براى ميرحامد حسين جعبه‏اى ساخته بود تا ايشان اجزایى را كه شبها استنساخ مى‏كرد، در آن قرار دهد. ميرحامد حسين هر جزء را كه استنساخ مى‏كرد، در آن جعبه قرار مى‏داد. وقتى كتاب تمام شد، از صاحب خانه اجاره گرفت تا به خويشانش سر بزند و او هم اجازه داد.

ايشان آن جعبه را برداشت و سوار كشتى شد. دريا طوفانى بود و جعبه در آب مى‏افتد. ميرحامد حسين خودش را در دريا پرت مى‏كند تا جعبه را بگيرد. جعبه را مى‏گيرد و ديگران هم كمك مى‏كنند و ايشان را نجات مى‏دهند. بعداً ايشان به عالم سنّى پيغام مى‏دهد يا به نحوى آن عالم سنّى مطّلع مى‏شود كه آن شخص ميرحامد حسين بوده و براى به دست آوردن نسخه نوكرى مى‏كرده است عالم سنّى مى‏خواهد ميرحامد حسين را تعقيب كند، ولى راجه هندوستان كه مريد ميرحامد حسين بود، او را حفظ مى‏كند.

سيد محمد سعيد، نوه مير حامد حسين، يك سفر به قم آمده بود وبا حاج آقاى والد ما ديد و بازيد داشت. يك بار هم ابتدا به منزل حاج آقاى والد آمده بود. آقاى قوامى، همسايه حاج آقاى ما، ميزبان ايشان بود. آقاى قوامى از سيد محمد سعيد نقل مى‏كرد كه الآن همان نسخه موجود است و در گوشه‏هاى آن، اثر آب خوردگى ديده مى‏شود.