کرامت اخلاقی شیخ محمدرضا دزفولی قدّس سرّه (م ۱۳۵۲)

کرامت اخلاقی شیخ محمدرضا دزفولی قدّس سرّه (م ۱۳۵۲)

آقای آسید محمدعلی سبط (ساکن تهران) دربارة آشیخ محمدرضا خیلی اعجاب می کرد و می گفت: ایشان خیلی فوق العاده بود.

مرحوم آقای سبط سرعت انتقال و ذکاء ممتازی داشت. من از نزدیک ایشان را دیده بود. ایشان خیلی اهل بحث بود. می گفت: جوان بودم (حدود ۲۰ سالگی) خدمت آشیخ محمدرضا دزفولی رفتم. شخصی غیرروحانی در مجلس ایشان حضور داشت. من با ایشان بحثی مطرح کردم و برخلاف نظر آشیخ محمدرضا گفتم: سید هم در عروه همین مطلب را می گوید. آشیخ محمدرضا چیزی نگفت. من فوراً پریدم و عروه را برداشتم و باز کردم ولی دیدم در آنجا به طور قطعی و جزمی مطلب آشیخ محمدرضا ذکر شده است و اقوی و اظهر نیست! آشیخ محمدرضا که از اشتباه من آگاه بود، نه تنها اظهار نکرد، بلک فوراً خطاب به آن شخص کلاهی از من تمجید کرد و فرمود: این آقا، پسر فلانی، خیلی زحمت کشیده است. آن شخص هم چنین برداشت کرد که حق با من بود.