کونُوا لَنا زَيْناً وَ لا تَکونُوا عَلَيْنا شَيْناً
یکی از مهمترین انتظارات امامان معصوم علیهم السلام از شیعیان این است که پیروان آنها از نظر اخلاقی برخوردار از اوصاف نیك و پسندیده، و دارای اخلاق زیبای اسلامی باشند. به عبارت دیگر از روایات مختلف چنین بر می آید که علاوه بر اظهار تشیع و ولایت اهل بیت علیهم السلام، عمل به وظایف دینی و ترک گناهان نیز باید مورد توجه شیعیان آنها باشد. این نکته در روایات متعددی از امامان معصوم علیهم السلام تاکید شده و بدان سفارش شده است.
به طور کلی در خود کلمه شیعه، یک نوع التزام عملی نهفته است. شیعه را بدین جهت شیعه می نامیدند که در گفتار و کردار و اخلاق، از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و حضرت امیرالمؤمنین و ائمه اطهار علیهم السلام پیروی می کردند. عمل، لازمه ایمان واقعی است. اگر عمل نباشد، معلوم می شود ایمان او نیز مفهومی و صوری است .
در همین زمینه در روایتی از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم: «شیعتنا اهل الهدی و اهل التقی و اهل الخیر و اهل الایمان و اهل الفتح و الظفر» [1]شیعیان ما اهل هدایت و تقوا، اهل خیر و نیكی و اهل ایمان و پیروزی و موفقیت میباشند.
امام صادق(علیهالسلام) در روایت دیگری از شیعیان درخواست میكند كه: «كونوا لنا زینا ولا تكونوا علینا شیناً، قولوا للناس حسنا واحفظوا السنتكم و كفوا عن الفضول و قبح القول؛[2] (شیعیان) زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیكو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ كنید و از زیادهروی و زشتگویی بازدارید.
یكی از شیعیان حضرت به نام «شقرانی» از تقسیم بیت المال توسط خلیفه وقت «منصور دوانیقی» محروم ماند، در كنار خانه خلیفه منتظر فرصت بود تا با شفاعت و وساطت كسی حق خود را بگیرد، حضرت صادق(علیهالسلام) سهم او را گرفت و به وی داد آنگاه فرمود: ای شقرانی اعمال نیك از همه نیكو است، ولی از تو نیكوتر است چون به ما نسبت داری (و شیعه ما هستی) و كارهای زشت از همه زشت است ولی از تو زشتتر است(چون كه به ما نسبت داری).»[3]
بنابراین اظهار مودّت و دوستی اهل بیت علیهم السلام اگر با عمل به وظایف و اجتناب از گناهان همراه نباشد، موجب سعادت اخروی و نجات از مهالک نخواهدشد، چنانچه ولایت اهل بیت علیهم السلام جز از طریق انجام دادن وظایف دینی و اجتناب از معاصی حاصل نمی شود.
