گزیده الکلام …؛ امام زمان علیه السلام از منظر اهل سنت
امام زمان علیه السلام از منظر اهل سنت
و عمده طرف بحث شيعه در اين عقيده، برادران اهل تسنّن ما هستند كه وجود حضرت حجّت (علیه السلام) را منكرند؛ با اينكه اخبار مهدى (علیه السلام) را كه «زمين را پر از عدل و قسط مىكند بعد از آن كه با ظلم و جور پر شده باشد» [را] ائمّه حديث از اهل تسنّن، مانند بخارى و مسلم و ترمذى و نسائى و ابوداود و ابن ماجه، همه در صحاحشان ضبط كرده اند؛ و از اكابر حفّاظ، أحمد بن حنبل و ابوالقاسم بطرانى و ابونعيم اصفهانى و حمّاد بن يعقوب روجنى و حاكم صاحب مستدرك؛ و از علمايشان، گنجى و سبط ابن جوزى و خوارزمى و ابن حجر و ملّا على متّقى صاحب كنز العمّال وشبلنجی و قندوزى و غير آن ها، همه نوشتهاند؛ چنانچه آقاى آقا سيّد صدرالدين صدر، از رؤساى حوزه علميّه قم، در رساله «المهدى» كه تازه تأليف و طبع نموده، كلمات آن ها را يكان يكان، با اشاره به صفحه و خصوصيّات نگاشته، هر كه بخواهد رجوع كند[1].
اگرچه اين كتاب، عربى است؛ ولى يكى از فضلاء قم، آن را به فارسى مشغول ترجمه است. ان شاء اللّه بعد از اختتام و نشر آن، اهمّيّت آن براى فارسى زبانان هم معلوم خواهد بود؛ چون در اين كتاب، يك كلمه از شيعه نقل نكرده [و] فقط از كتب اهل تسنّن نقل نموده. آن ها با اينكه اخبار مهدى (علیه السلام) را اجمالاً يا تفصيلاً در كتاب هاشان، نقل و خصوصيّات همين مهدى را در كتاب هايشان ضبط كرده اند كه جز به غير حجّت منتظر كه شيعه قائلند، به كسى منطبق نمى شود؛ با وجود اين، با شيعه در اين عقيده بحث مى كنند.
بهتر اين است با صاحبان اين كتاب ها كه از خودشان است بحث نمايند، نه با شيعه. پس اگر خدا ناكرده، كتب شيعه را بشويند در اثبات وجود امام منتظر، با آن خصوصيّت كه شيعه معتقدند، كتابهاى علماء تسنّن كافى است.
مثلاً در كتب ايشان ضبط است كه مهدى(علیه السلام) از عرب است، از قريش است، از اولاد بنى هاشم، از اولاد عبدالمطّلب، از اولاد أبى طالب، از آل محمّد (علیهم السلام)، از عترت، از اهل بيت، از ذوى القربى، از ذرّيّه، از اولاد على، از اولاد فاطمه، از اولاد حسين، از اولاد صادق، از اولاد رضا، ابن حسن عسكرى، نهمين از فرزندان حسين، دوازدهم خلفاء، دوازدهم اوصياء، دوازدهم ائمّه و غير اين ها از خصوصيّات در كتابهاى ايشان به طورى كه آقاى صدر فرموده ضبط است.
و مخصوصا در كتاب مزبور، اسم كتابهاى آن ها را تعيين و صفحه اش را نيز معيّن نموده است. هر كه بخواهد كه به كتب آن ها مراجعه كند، در كتاب المهدى، اسم كتاب و صفحه آن را پيدا كند و آن گاه مراجعه كند، ببيند كه همه اين خصوصيّات در كتابهاى علماء تسنّن هست يا نه؛ و آن گاه ملاحظه كند كه اين خصوصيّات در غير امام منتظرى كه شيعه قائلاند هست يا نه. براى اثبات اين مطلب، همين كتابهاى ايشان كافى است، بدون مراجعه به كتب شيعه، با اينكه در حقّ چند نفر از صاحبان كتب كه اشاره شد، از باب «مشابه المشابه للشىء مشابه لذلك الشىء» گفته اند [که] مشابه رسول اللّه (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است در راستى و روش نيكو.
[1]. سیّد صدر الدین، صدر، کتاب المهدی، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیّه قم، قم، ایران،،سال١٣٨۶ش.
