گزیده الکلام…؛ تاریخ خلفا گواه نادرستی ملاک بیعت مردم برای حقانیت خلافت

تاریخ خلفا گواه نادرستی ملاک بیعت مردم برای حقانیت خلافت

انصافاً هر كس به تاريخ مراجعه نموده، كردار و رفتار اين خلفا را ملاحظه نمايد، بايد به شيعه، حقّ بدهد در دعواى اينكه خليفه حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بايد از جانب خدا برگزيده شود؛ چون آن ها اعتقادشان اين بود كه مداخله ديگران، مستلزم توالى فاسده است؛ ولى عامّه، منكر اين معنى بوده، مى ‏گفتند با بيعت مردم نيز اين كار انجام مى‏گيرد، بى ‏آنكه تالى فاسدى داشته باشد.

در عصر اوّل [که] پرده از روى كار كاملاً برداشته نشده بود، جاى مغالطه باقى بود؛ ولى بعد كه پرده از روى كار برداشته شد و اوراق تاريخ، قبايح اعمال اين خلفا را نشان داد، اكنون از آن ها مى‏پرسيم كه آيا مردم توانستند از عهده اين مهمّ برآيند يا نه؟! اگر توانسته‏اند، پس چرا طنطاوى، زبان شكايت باز كرده، مى ‏گويد: اين خلفا، پى شهوت‏رانى رفته، با حور و قصور و ولدان و غلمان مى‏پرداختند و با دربان و خواجه‏سرا و سراپرده و پرده‏دار، به عيش و راحتى خود مشغول بودند؟! نگارنده، به او مى ‏گويم: اين ثمره همان درختى است كه نياكان شما كاشته و آن را از خون شيعه آب داده‏اند؛ البتّه شما از كرباسى كه خودتان بافته‏ايد، حقّ بر مى‏ داريد.

فرقه شيعه از بيم همين مفاسد، دادشان بلند بود كه بايد نصب خليفه، از جانب خداوند باشد. شما گفتيد نه، لزوم ندارد، مردم از عهده اين مهمّ بر مى‏آيند؛ لهذا نصّ حضرت رسالت‏ پناه (صلّی الله علیه و آله و سلّم) را انكار و اوصياى حقّ را از مقام منيع خودشان، منع كرده و سنين متماديه، آن ها را در زنجير اسارت نگه داشتيد. البتّه نتيجه همين مى‏شود كه مى‏بينيد! قبايح اعمال آن ها طورى بود كه اجانب نيز ملتفت شده، به آن ها اعتراض مى‏كردند؛ چنان كه پادشاه «نوبه» كرد.