اللّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ

اللّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ

بر حسب روايات بسيار در عصر غيبت حضرت صاحب الامر عليه السلام، به واسطه فتنه هاى زياد و آزمايش هاى شديدى كه پيش مى آيد، حفظ دين سخت دشوار مى شود و از بوته امتحان جز افرادى كه در شدائد شكيبا و در معرفت و ولايت استوار و پابرجا باشند بى غَلّ و غش و خالص بيرون نخواهند آمد.

گمراهى ها و اغوائات و انحراف ها از حق فراوان مى شود و حتى به اسم اسلام بدعت ها مى سازند و شبهه ها منتشر مى كنند و تحيّرها و سرگردانى ها ايجاد مى نمايند و چنان شود كه بر حسب بعضى روايات شخص صبح مى كند، در حالى كه مؤمن است و شام مى كند در حالى كه منافق يا كافر است و همچنين شب مى كند در حال اسلام و ايمان، و صبح مى كند در حال كفر و نفاق. امواج ابتلائات، امتحانات، موجبات تزلزل عقيده، شك در عقايد دينى و ارتداد از هر سو افراد را احاطه مى نمايد، آنچنان تميز و تخليصى پيش مى آيد كه نظير آن را نه كسى ديده و نه شنيده باشد. اكثريت در منجلاب فساد و گمراهى غوطه ور شوند و چنان شود كه كسى عقايد اسلامى حتى اسم جلاله «الله» را نتواند بگويد مگر بطور پنهانى، و براى كسى ايمانش سالم نماند.[1]

«اِلاّ مَنْ يَفِرُّ مِنْ شاهِق اِلى شاهِق وَ مِنْ جُحُر اِلى جُحْر»[2]

از بهترین روشها برای در امان ماندن در اوضاع آخر الزمان قرائت و انس با ادعیه ای است که در روایات متعددی بر آن تاکید شده است. اصولا یکی از وظایف مهم منتظران در زمان غیبت کبری خواندن دعاهای وارده و دعا برای تعجیل در ظهور است. در این باره دعاهای مختلفی از طریق معصومین علیهم السلام وارد شده که اهتمام به قرائت آنان بسیار شایسته می باشد.

یکی از مهترین ادعیه ای که در روایات معتبر بدان توصیه شده است «دعای اللهم عرفنی نفسک» است. در روایت معتبری از امام صادق علیه السلام چنین می خوانیم :

قَالَ زراره: جُعِلْتُ فِدَاكَ، إِنْ أَدْرَكْتُ ذلِكَ الزَّمَانَ أَيَّ شَيْ‌ءٍ أَعْمَلُ؟ قَالَ: يَا زُرَارَةُ إِذَا أَدْرَكْتَ ذلِكَ الزَّمَانَ، فَادْعُ بِهذَا الدُّعَاءِ: اللّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ؛ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِيَّكَ اللّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ؛ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ؛ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي».خدایا خودت را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانى پیامبرت را نخواهم شناخت، خدایا رسول خود را به من بشناسان که اگر او را به من نشناسانى حجتت را نخواهم شناخت و اگر حجت خود را به من نشناسانى در دینم گمراه خواهم شد.[3]

به طور کلی در این دعای مهم دو مضمون حائز اهمیت است:

1 – شناخت واقعی خداوند و پیامبر و امامان معصوم، تنها با توفیق و یاری الهی صورت میگیرد.

2 – شناخت واقعی خداوند با شناخت پیامبر و شناخت واقعی پیامبر با شناخت امامان و شناخت دین حقیقی تنها با شناخت امام میسّر خواهد بود.