مشهدی ولی
مرحوم والد ما خادمی داشت به نام «مشهدی ولی». آدم خیلی با تقوا و بی‌آزاری بود. در تمام سال – به غیر از تاسوعا و عاشورا و عیدهای فطر و قربان– روزه بود. روزهای جمعه در منزل خود روضه داشت و یکی– دو تا منبری نیز منبر می رفتند. او مختصر پولی را هم که می گرفت، صرف روضه می کرد.
حاج آقای والد می فرمود: در روایات آمده است که انسان اگر بخواهد سعادت دنیا و آخرت را داشته باشد، باید در امور معنوی به بالاتر از خودش و در امور دنیوی به پایین تر از خودش نگاه کند چون که اگر در امور دنیوی به پایین تر از خود نگاه کند، سختی وضع خودش را از یاد می برد و اگر در امور اخروی به بالاتر از خود نگاه کند، عُجب او را نمی گیرد و من «مشهدی ولی» را برای هر دو جهت نگاه داشتم.
