پیام تسلیت مرحوم امام خمینی برای رحلت مرحوم آیت الله زنجانی
▫️از بیانات آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی:
آقای خمینی نامه‌ای به حاج آقای ما نوشته بود. بخشی از آن‌که فی الجمله عبارتش در ذهنم است، این است:
“حضرت آیة الله زنجانی! اشتغال و گرفتاری به دنیا، دوستان را مانند قحط‌سالی دمشق از یاد یکدیگر برده. اکنون که شنیدم کسالت جناب‌عالی شدّت پیدا کرده، خواستم چند خطی – یا تا اندازه‌ای – انجام وظیفه کرده باشم.
این‌جانب نیز با حوادث دورانی پیری دست به گریبانم و نفس‌های آخر عمر را با گرفتاری داخل و خارج می‌کشم. از جناب‌عالی درخواست دعا برای حسن عاقبت دارم.”
ایشان پس از وفات مرحوم والد برای من نوشته بود:
«هیچ میل نداشتم که اوّل مکتوب من به جناب‌عالی درباره‌ی این مصیبت بزرگ باشد. از مرحوم مبرور معظم له خاطرات زیادی دارم که فراموش شدنی نیست و ایّامی که با ایشان گذرانیدم، از بهترین سنین عمرم بود. اکنون ایشان به ثواب الله شتافتند و إنّا إن شاءالله به لاحقون.»
بعد هم مقداری به من اظهار لطف کرده بودند.
فاصله‌ی سنّی ایشان با آقای خمینی دوازده سال بود. آقای خمینی در هجدهم جمادی الآخره‌ی ۱۳۲۰ متولد شده بودند و ایشان در چهارم صفر ۱۳۰۸؛ آقای خمینی به ایشان خیلی عشق می‌ورزیدند. در نامه‌اش که می‌گوید: «قحط‌سالی دمشق»، اشاره به این شعر است:
چنان قحط سالی شد اندر دمشق
که یاران فراموش کردند عشق
حاج آقای ما هم به ایشان علاقه‌مند بود. یادم است در نامه‌ای که گویا آن را نفرستاده بودند – این‌که آن را فرستاده بودند یا نه، نمی‌دانم – چون نامه‌ای که در منزل بود خطاب به آقای خمینی نوشته بودند:
اخیراً شعری را شنیده‌ام. می‌خواهم آن را به خرج شما بگذارم:
در سینه دلم گم شد و تهمت به که گویم
غیر از تو در این خانه کسی راه ندارد
🔺جرعه‌ای از دریا، ج۱، ص۵۹۷
