الاحد 25 شَوّال 1445 - یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳


گزیده«اربعینیات»…………. درک شب قدر

گزیده«اربعینیات»…………. درک شب قدر

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍعلیه السلام : «إِنَّ النَّبِيّ صلی الله علیه و آله لَمَّا انْصَرَفَ مِنْ عَرَفَاتٍ وَ سَارَ إِلَى مِنًى، دَخَلَ الْمَسْجِدَ، فَاجْتَمَعَ إِلَيْهِ النَّاسُ يَسْأَلُونَهُ عَنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ، فَقَامَ خَطِيباً، فَقَالَ بَعْدَ الثَّنَاءِ عَلَى اللهِ: « أَمَّا بَعْدُ، فَأَيُّكُمْ سَأَلْتُمُونِي عَنْ لَيْلَةِ الْقِدْرِ، فَلَمْ أَطْوِهَا عَنْكُمْ‏؛ لِأَنِّي لَمْ أَكُنْ بِهَا عَالِماً. اعْلَمُوا أَيُّهَا النَّاسُ، أَنَّهُ مَنْ وَرَدَ عَلَيْهِ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ هُوَ صَحِيحٌ سَوِيٌّ، فَصَامَ نَهَارَهُ وَ قَامَ وِرْداً مِنْ لَيْلِهِ وَوَاظَبَ عَلَى صَلَاتِهِ وَهَاجَرَ إِلَى جُمُعَتِهِ وَ غَدَا إِلَى عِيدِهِ، فَقَدْ أَدْرَكَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ وَ فَازَ بِجَائِزَةِ الرَّبِّ، قَالَ: فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ: فَازَ وَ اللهِ بِجَوَائِزَ لَيْسَتْ كَجَوَائِزِ الْعِبَادِ»[1].

یعنی «حضرت رسول صلی الله علیه و آله هنگامی كه از عرفات برگشت به منی، داخل مسجد شد و مردم دورش جمع شدند که از لیلة القدر بپرسند. پس پا شد، خطبه خواند و بعد از ثناء الهی فرمود: «شما از من لیلة القدر را پرسیدید. من پنهان نکردم از شما؛ برای این که من آن را نمی دانم. بدانید ای مردم! هرکس که بر او شهر رمضان وارد شود و او صحیح و سالم باشد و روزش را روزه بگیرد و پاره [ای] از شبش را قیام به عبادت نماید و مواظب نمازهایش باشد و برای جمعه و جماعت حضور پیدا کند و عمل عیدش را انجام دهد، او ادراک لیلة القدر را نموده و به جایزه خداوند رسیده.» راوی گفت: «بعد حضرت صادق فرمود: به خدا قسم! رسیده به جایزه هائی که مانند جایزه های بندگان نیست.»

از فرمایش حضرت که فرمود: «من پنهان نکردم؛ برای این که نمی دانم.» درمی آید که علّت پنهان داشتن آن، وادار کردن مردم است به عبادت تمامی شب های شهر رمضان؛ چون اگر معلوم بود، اکتفا به عبادت همان شب کرده، جایزه لیلة القدر را اخذ می کردند؛ ولی از فیض عبادت شب های دیگر محروم می ماندند و امّا در صورت معلوم نبودن، مقدّمتاً برای ادراک لیلة القدر، همه شب ها را قیام به عبادت می نمایند.

در نتیجه، هم مستحقّ جایزه لیلة القدر می شوند و هم مستحقّ جایزه های شب های دیگر؛ چون درهای رحمت در ماه مبارک، از هر جهت به روی بندگان باز است و ثواب اعمال آن هم هفتاد برابر سایر ماه ها است. مقصود اینست که از فرصت استفاده نموده و وقت را تفویت ننمایند. خداوند، توفیق ادراک فیض لایتناهی این ماه را به همه مؤمنین مرحمت فرماید.


[1]. محمّد بن على بن بابویه: ثواب الأعمال و عقاب الأعمال؛ ص65.