گزیده الکلام…؛راه باریکی به سوی خدا
راه باریکی به سوی خدا
آقاى آقا مرتضى، نجل مرحوم آيت اللّه حائرى نقل كرد كه:
در عراق (اراك)، هفت هشت نفر از طايفه بيات، شراب خورده، مست شده بودند. در اين اثناء، همه به شور مستى، از اطاق بيرون آمده بودند. همين كه آن ها بيرون آمده بودند، بلافاصله سقف اطاق خوابيده بود. بعد آن ها توبه كرده بودند و گفته بودند: خداوندى كه ما را در چنين حال مخالفت و نافرمانى، مشمول عنايت خاصه خود قرار بدهد، كمال بى شرمى است كه انسان بر مخالفت آن قدم بردارد. پس از همان جا برگشته، از كار ناشايست خود توبه كرده بودند. در واقع، اين نسيم رحمتى بوده [که] بر قالب آن ها دميد، از مستى به هوششان آورد و از خواب بيدارشان كرد. و گويا خوابشان چندان سنگين نبوده كه به يك جنبش از خواب بيدار گرديدند؛ چون بنده در هنگامى كه راه معصيت و مخالفت مولى را مى پيمايد، اگر التفات بر اين معنى نمايد كه اين جاده كه من دارم مىروم، جاده عصيان و راه طغيان است، هر طور باشد در دل خود، يك شرمندگى پيدا مى كند و اين شرمندگى، خود، يك راه باريكى است به خدا؛ و ممكن است همين راه، به تدريج گشاد شود تا بنده يك دفعه خود را وارد اين راه نموده، خود را در دامن مولا بيندازد.
پس اين دسته اشخاص كه التفات بر اين دارند، خوابشان چندان سنگين نمى شود؛ و امّا آن دسته اى كه كار ناشايست خودشان را شايسته و خطاى خودشان را صواب مى دانند، آن ها خوابشان در نهايت سنگينى است. اين آخوندنماها با فرنگى مآب ها، صلح و مصالحه كرده، خطاى آن ها را صواب و كار ناشايست آن ها را شايسته در نظر آن ها مى نمايند. اين ها، خواب آن بيچارگان را سنگين مى نمايند و آن راه باريك را به روى آن ها مى بندند. ريش تراشيدن را معصيت نمى داند تا درصدد اصلاح آن باشد؛ مى گويد: در قرآن نيست، با اينكه در قرآن است؛ ولى اين آخوندنماها پيدا نمى كنند. در همان صفحهاى است كه عدد ركعات نماز پنج گانه در آن صفحه است!
بارى، انسان در هر راه باشد، باز بايد راه باريكى با خدا داشته باشد.
