گزیده الکلام …؛ سير يكصد ساله ريش و سبيل در مملكت ما
سير يكصد ساله ريش و سبيل در مملكت ما
بارى، ريش و سبيل هم در اين يك قرن اخير، مراحلى را طى نموده، جادّههاى نشيب و فراز پيموده. در زمان فتحعلى شاه، جانب افراط را گرفته، تا شال كمر، رهسپار بوده و در زمان محمّد شاه، از حدّ افراط برگشته، در حدّ اعتدال قرار گرفته بود و در زمان ناصر الدين شاه، رو به جانب تفريط نهاده، از بيخ برداشته شد؛ ولكن در عوض، بر سبيل افزود.
ناصر الدين شاه، از عمّ خود، بهمن ميرزا پرسيده بود كه در زمان خاقان مغفور (فتحعلى شاه)، بر تو خوش گذشت يا در زمان من؟ گفته بود: در هيچ كدام؛ زيرا كه در عهد خاقان، ريشدار محترم بود، آنوقت من ريش نداشتم، و در عهد تو بىريش محترم است [و] من ريش دارم!
و در زمان مظفّر الدين شاه، در حال وقوف بود به همان حال سابق؛ ريشهاى تراشيده [و] سبيلها، كلفت و دراز. و در زمان محمّدعلى شاه، از درازى و كلفتى سبيل كاسته شد و در عهد احمد شاه، سبيل، به كلّى رفت؛ فقط دو تا نقطه سياه، برابر دماغ [به عنوان] علامت ماند. اين، سير يكصد ساله ريش و سبيل در اين مملكت ما.
