از مرحوم آیت الله سید احمد زنجانی

عاقبت به خیری بعضى از خواب‏ها، خفته را بيدار و مست را هشيار مى‏ كند. آقاى حاج ميرزا عبد اللّه طهرانى، معظّم له، از آقاى آقا ميرزا مهدى آشتيانى[1]نقل كرد از شخصى كه نزد وى مورد اعتماد بوده كه: ما رفيقى داشتيم، طبيعى بود، اعتقاد به مبدأ و معاد نداشت؛ ولى زن پاك و صالحه‏اى […]

اتصال قضایای خواب به عالم بیداری بعضى از قضاياى خواب، رشته‏اش متّصل به عالم بيدارى مى‏گردد كه يكى، متمّم آن ديگرى مى‏شود؛ چنان كه بعضى از آن ها، در سابق نيز گذشته است. از آن جمله، خوابى بود كه مرحوم آقا شيخ محمّد حسين كاظمينى ديده بود. قصه او را آقاى حاجى ميرزا عبداللّه طهرانى، […]

به زبان آوردن مطلبی که اثباتش دشوار باشد حضرت اميرالمؤمنين (عليه‏السلام) مى فرمايند: «بنده، طعم ايمان را نمى ‏يابد تا اينكه ترك‏ کند دروغ را؛ جدّى و شوخى ‏اش را.»[1]؛ بلكه [اگر] حرف راست، شبيه به دروغ باشد [باز هم] عقلاً احتراز از آن را نيز لازم مى ‏شمارند؛ گرچه شرعاً عيبى ندارد. يكى از […]

مقصود از سفارش زیاد به یادآوری مرگ [در] كلمات بزرگان، سفارش به ياد مرگ زياد ديده مى‏ شود. منظور از آن، وادار كردن مردم است بر پارسايى و نيكوكارى كه حرص به جمع كردن مال نداشته باشند، نه بر اعتزال و گوشه‏ گيرى؛ براى اينكه انبيا و پيشوايان دين، خودشان كسب و كار نداشتند؛ كار […]

طنطاوی و تفسیر مادی قرآن اينكه بعضى هستند كه آيات اخبار ظاهره در مادّيّات را به معنويّات تأويل مى ‏كنند و بعضى هم به عكس كه آيات و اخبار معنويّات را به مادّيّات بر مى ‏گردانند، هر دو، شاهراه حقيقت را گذاشته، جاده را كج مى‏ روند؛ چون مأموريّت انبيا، بر تكميل ارواح و تهذيب […]

گوش عظیم سردرودی و کرامت حضرت عباس علیه السلام شهوت و غضب، گوش ما را چنان گرفته كه از پند پيران، حرف در آن راه نيابد؛ مگر اينكه از بزرگان، گوشه چشمى به گوش ما بشود؛ چنان كه به گوش عظيم وكيل سردرودى شد. قصّه‏اش را مرحوم آشيخ ابراهيم[1] صاحب الزمانى كه مورد نهايت وثوق […]

نقل مجالس سلاطین و حکایت گوهر شاد خانم مى‏گويند: گوهرشاد(عروس امیر تیمور)، زن بسيار با عقل بوده كه گاهى اتّفاق مى ‏افتاد كه امير تيمور، در بعضى از امور، با او مشاوره مى ‏نموده. روزى، گوهرشاد مشغول نماز بوده، پيشخدمتى پيش امير تيمور آمده، اظهار داشت كه مقدارى مال به عنوان نذريّه براى سيّد نعمت […]

گاه بر زبان دیوانه حرف حکیمانه جاری شود گاهى اتّفاق مى‏افتد كه بر زبان ديوانه، حرفى جارى مى‏شود در نهايت متانت. وقتى در نجف، به ديوانه‏اى گفته بودند: چرا روزه مى‏خورى؟ گفته بود: «أخذ اللّه ما وهب وسقط ما وجب.» ديوانه‏اى، از مرحوم حاج شيخ طه، پول خواسته بود؛ حاج شيخ فرموده بود: تو ديوانه […]