از مرحوم آیت الله سید احمد زنجانی

ممنوعیت انتحار در اسلام ولو به جهت محبت اهل‌بیت علیهم السلام در رحله ابن‌بطوطه ديدم كه نوشته بود: «نزد سلطان جاوه بودم، ديدم يك نفر چاقويى در دست گرفته، چيزى هم به زبان خود مى‏گويد. بعد، یک‌مرتبه چاقو را بر گلوى خود كشيد؛ سرش همان‌دم افتاد. سلطان به من گفت: در مملكت شما هم بندگان، […]

ببین تفاوت ره از کجا است تا به کجا؟! مستعصم، آخرين خليفه عباسی، به بدر الدين لؤلؤ، زمامدار موصل نوشت كه جماعتى از اهل طرب و خواننده و نوازنده پيش او بفرستد و در اين حال، قاصدى از سلطان هلاكو رسيد كه از وى، منجنيق و اسباب قلعه گیری مى ‏خواست. بدرالدين گفت: درخواست اين […]

گزیده الکلام …؛ نامه ابوطالب جراحى به ابن عمید در صفات ریاست ابوطالب جراحى، در نامه‏اى كه به ابن عميد مى‏نويسد، جمله‏اى از شرايط رياست در آن درج مى ‏كند [كه] خالى از فايده نيست. ابوطالب مزبور كه از نويسندگان نامى بود و در عصر خود، نويسنده‏اى بهتر از وى نبود، به‌قصد خدمت ابن عميد […]

ویژگی های صاحب مقام سلطنت و ریاست ده خصلت از خصال خير را نوشته‏اند كه هر كه داراى آن‌ها باشد، سزاوار رياست است. پس، پادشاه بايد متّصف به آن‌ها باشد تا به لياقت، حائز مقام سلطنت باشد: اوّل: عقل، كه اصل و افضل آن‌ها است كه چرخ سياست دوَل و ملل، با آن مى ‏گردد. […]

سبب‏ سازى خداوند دكتر حسين خان علوى كه دو سه سال پيش، رئيس صحّيّه قم بود، نقل كرد كه در حدود دلجان ، سگ هار، چند نفر را گرفته بود؛ من براى جلوگيرى از آثار آن، عازم آنجا بودم. وسط راه، نزديكى دهى، اتومبيل ما عيب كرد، مجبور شديم كه براى اصلاح آن، دو سه […]

اعتراف به گناه (حکایت آشپزِ بنی خان قزوینی) بنى خان قزوينى، پدر سپهسالار، صاحب مدرسه معروفه در طهران، مهمانى بر او وارد شده بود كه نهايت دقّت را در امر طبخ بنمايد. از قضا، اين سفارش او نتيجه به عكس داد؛ طبّاخ، دست و پاى خود را گم كرد و شام خراب شد. از ترس […]

اظهار نعمت، شکرانه ی احسان (حکایت احسانِ جعفر برمکی) جعفر برمكى در حقّ اصعمى، احسان هاى زياد و بخشش‏هاى بى‏اندازه نموده بود؛ ولى او چون احسان و بخشش وى را به معرض بروز نياورده بود، خاطر جعفر از اين رنجيده گرديده، دست احسانش را از وى نگه داشت؛ چنان كه در كتاب مروج الذهب نوشته: […]

بار منّت يكى از اساتيد كتب مقدّماتى ما نقل می كرد كه يك نفر از زندان‏خانه حكومتى فرار كرده و آمده بود در مدرسه متحصّن شده و در حجره ما ساكن گرديد. مدّتى همين طور بود. يك روز ديديم كه از مدرسه بيرون رفته. سراغ گرفتيم، گفتند: باز به زندان‏خانه رفته، زنجير به گردن نهاده. […]