تم پیشفرض

غسل جنابت در حال حیض بنابر احتیاط صحیح نیست و از آنجا که انجام آن واجب نیست می تواند تا پایان عادت ماهانه صبر کند.

اگر به این سقط، زاییدن گفته شود نفساء به حساب می آید بنابراین صاحب عادت عددیه به اندازۀ عدد روزهای عادت، خون را نفاس قرار دهد و صاحب عادت وقتیه و مضطربه ده شبانه روز را نفاس قرار میدهد و بعد از ایام نفاس تا ده شبانه روز استحاضه است و بعد از آن صاحب عادت وقتیه خونی را که در ایام عادت میبیند یا شروعش یکی دو روز جلوتر است، حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد و سایر اقسام عادت، خون دارای نشانۀ حیض را حیض قرار میدهند و غیر آن، استحاضه است.

بله، لازم است.

مستحاضه ای که نمازهایش را بدون عمل نمودن به وظیفه خود بجا آورده، باید آنها را قضا نماید.

اگر به صفت حیض باشد یا شروعش یکی دو روز پیش از وقت حیض باشد (هرچند واجد صفات حیض نباشد) حیض است و در این فرض اگر دو ماه پی‌درپی عادت وی به یک میزان جلوتر بیفتد، عادت او همان می‌شود و خونی که یکی دو روز پیش از آن می‌بیند، حیض است اگرچه صفات حیض را نداشته باشد.

باید نماز مغرب و عشا هر دو را بخواند.

روزه‌اش باطل است و باید قضا کند.

خواندن آیاتی که سجده واجب دارند، همچنین بنابر احتیاط خواندن آیات دیگر سوره های سجده دار برای حائض جایز نیست، امّا خواندن سوره هایی که سجده واجب ندارد، برای حائض مکروه است.

خیر

از آنجا که بانوان در مناطقی مثل ایران و عراق به قرشیه نبودن خود اطمینان ندارند، تا شصت سالگی خون دارای شرایط حیض را حیض قرار دهند.