تم پیشفرض
زنی هستم که حدود سه سال است، به دلیل اعتیاد و کتک کاری همسر و اختلاف و مشاجره متعدد، جدا از شوهرم زندگی میکنم و او من و فرزند بیمارش را رها کرده و هیچ معاشرتی با ما ندارد و از طرفی هیچگونه نفقه و خرجی نمیدهد و ما به سختی زندگی را می گذرانیم. تقاضای طلاق دادهام اما با طلاق موافقت نمی کند. آیا راهی برای طلاق و جدایی وجود دارد؟
طلاق زن در سه صورت صحیح است: 1- زن از طرف شوهر وكيل باشد كه مطلقا یا در صورت خاصى بتواند خود را طلاق دهد- که در فرض دوم باید موضوع صورت خاص محقق باشد. 2- زن مستحق نفقه باشد و مرد با وجود قدرت بر پرداخت نفقه آنرا نپردازد که حاکم شرع می تواند زوج را بین پرداخت نفقه یا طلاق مخیّر کند و اگر مرد هیچکدام را اختیار نکرد، حاکم شرعی می تواند زن را طلاق دهد. 3- بقاء زوجیت موجب اضطرار و استیصال زوجه شود؛ که حاکم شرع می تواند او را طلاق دهد.
بین زوجین با طلاق خلع متارکه صورت گرفته است ولی در زمان عده به یکدیگر رجوع کرده و مدتی با هم زندگی کردهاند. آیا بدون رجوع زوجه در بذل، طلاق به قوت خود باقی است یا این که عملشان رجوع به زوجیت محسوب می شود؟
رجوع مذکور بدون رجوع زن در بذلش، اثری ندارد.
اگر بعد از طلاق معلوم شود یکی از شهود در هنگام طلاق عادل نبوده، حکم طلاق چیست؟
طلاق باطل است.
اگر در زمان طلاق، زن بگوید از عادت پاک است و صیغه طلاق جاری شود و پس از آن انکار کند و بگوید دروغ گفتم، طلاق باطل است؟
طلاق صحیح است مگر اینکه هنگام اعلام به پاکی، اطمینان به خلاف گفته وی باشد.
آیا مرد می تواند پس از جدایی از همسرش به تصاویر بدون حجاب او که در زمان زناشویی گرفته اند نگاه کند؟
جایز نیست.
در مورد بخشیدن بقیه مدت عقد موقت، آیا همین که زوج با پیامک آن را به اطلاع زوجه برساند، کافی است یا باید حضوری خوانده شود؟
حضوری بودن لازم نیست و اگر زوج بخشیدن مدت باقیمانده را به هر بیان و به هر طریقی ابراز کند، کفایت می کند.
معیار عدالت شهود طلاق چیست و این عدالت باید نزد چه کسی ثابت باشد؟ اگر شاهد را نشناسیم ولی در همان مجلس استغفار کند، کفایت میکند؟
نشانه عدالت اين است كه در ظاهر شخص خوبى باشد؛ يعنى اگر از اهل محل يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند، بگويند: ما خلاف شرعى از او سراغ نداريم. و این امر باید نزد مجری صیغه طلاق ثابت باشد. مجرد توبه و استغفار در مورد سوال کفایت نمیکند.
