رفت و آمد شخص متدین و موجّه با کسی که شرب خمر می‌کند و علناً اعلام می‌کند که روزه نمی‌گیرد، به این منظور که شاید بتواند بر او تأثیر بگذارد چه حکمی دارد؟

آیا لازم است اطفالی را که مرتکب فعلی می شوند که بر مکلفین حرام است، نهی از منکر نمود؟ مثلا اطفالى را که رو به قبله بول می کنند، از این کار نهی کرد؟

- در موردی که شخص احتمال نمی دهد امر به معروف تاثیر قوی و کامل داشته باشد اما احتمال می دهد موقتا باعث انجام معروف یا ترک منکر گردد، آیا در فرض احتمال اثر موقت نیز امر به معروف و نهی از منکر واجب خواهد بود؟

در مواردی که امربه‌معروف و نهی از منکر، در شخص گناهکار اثر فوری ندارد، وظیفه چیست؟