سوالات شرعی

واجب است روزۀ خود را بگیرید. اطاعت از شوهر در این موارد، حرام است.

باطل نیست ولی از ثواب روزهاش کاسته میشود. از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند: «إِذَا صُمْتَ فَلْيَصُمْ سَمْعُكَ وَ بَصَرُكَ وَ شَعْرُكَ وَ جِلْدُكَ -وَ عَدَّدَ أَشْيَاءَ غَيْرَ هَذَا- وَ قَالَ لَا يَكُونُ يَوْمُ صَوْمِكَ كَيَوْمِ فِطْرِكَ.» (وقتی روزه گرفتی باید گوش تو، چشم تو، موی تو، پوست تو -حضرت اعضای دیگری را نیز برشمردند- روزه باشند و فرمود: روز روزه بودنت همانند روز روزه نبودنت نباشد).

در فرض سؤال، قضای روزهها لازم نیست؛ ولی باید نمازهایی را که در آن چند روز خوانده قضا کند.

چنانچه تعمد بر خوردن و آشامیدن، جماع، استمنا یا بقا بر جنابت باشد کفّارۀ عمد ثابت میشود. در سایر مفطرات، کفّارۀ عمد مطابق احتیاط استحبابی است.

خیر. افطار برای افراد پیر در صورت مشقت جایز است؛ ولی برای دیگران باید مشقت به گونه ای شود که از ادامۀ روزه بر جان خود بترسند یا روزه برایشان ضرری باشد یا غیرقابل تحمل شود.

اگر در مسافرت چیزی از مفطرات را -هر چند سهواً- مرتکب نشده باشد، باید روزه بگیرد و روزۀ او صحیح است.

جایز نیست قبل از غسل کردن بخوابد. چنانچه بخوابد و بیدار نشود، روزه‌اش باطل است و باید تا اذان مغرب امساک کند و علاوه بر قضا، کفّاره هم واجب می‌شود.

اگر مرکز مزبور موقوفه باشد، رعایت آنچه مطابق وقف‌نامه است یا به صلاحدید متولّی شرعی وضع شده است، لازم است. در سایر مراکز نیز اگر کسی که اختیار آن ‌جا را دارد استفاده از امکانات را مشروط به رعایت مقررات نماید، یا رعایت قوانین آن جا، در ضمن قرار شرعی مورد پذیرش قرار بگیرد، رعایت آن لازم است. همچنین است اگر قانون‌گذار رعایت قوانینی را که توسط صاحب اختیار این مراکز وضع شده، لازم بداند.

معیار، اطمینان به طلوع فجر است و این اطمینان در مناطق ایران تقریباً با تأخیر هشت تا چهارده دقیقه (بر حسب مناطق و فصول مختلف سال) از اذان رسانه حاصل می گردد (در این ‌مورد می‌توانید بر اساس محاسبه تقویم مؤسسه لواء عمل کنید). تا پیش از حصول این اطمینان، امساک لازم نیست هرچند احتیاط خوب است؛ در شبهای مهتابی (12تا25 هر ماه قمری) نیز از همین زمان باید امساک کنید اگر‌چه نماز را باید حدوداً ده دقیقه بعد از این زمان بجا آورید.

اگر چیزی را به‌صورت مایع فرو ندهد، اشکال ندارد.